Op zondagochtend 17 januari is Club Classique op volle sterkte te horen in Odeon, de Schouwburg van Zwolle. Samen met pianist Frank van de Laar spelen zij twee symfonische werken. Het eerste is het indrukwekkende sextet voor blazers, strijkers en piano van Dohnanyi. Vervolgens klinkt de 7e symfonie van Dvořák, normaal gesproken voor groot symfonieorkest. Speciaal voor Club Classique bewerkte onze huisarrangeur Henk de Vlieger het stuk voor een kleiner ensemble.
Musici:
Frank van de Laar – Piano
Peter Hoeben – Hoorn
Davide Lattuade – Klarinet
Myrthe Helder – Viool
N.t.b. – Altviool
Leonard Besseling – Cello
Een prachtige bezetting van piano, viool, alt, cello, klarinet en hoorn.
Dit maakt het erg symfonisch. Een kleurrijke, intrigerende, hongaarse
componist, die onterecht niet zo heel erg bekend is Dit werk wordt
zelden uitgevoerd door de bezetting die voor de rest niet voorkomt
binnen de kamermuziek, maar het is juist deze bezetting die ons
inspireerde om te onderzoeken of je met maar 6 mensen een hele symfonie
zou kunnen spelen. Een koperblazer, een houtblazer, op elke hoogte een
strijker en dan de piano die alles kan opvullen. Samen met onze
huisarrangeur, Henk de Vlieger, ontstond toen het idee dat de 7de van
Dvorak wellicht in aanmerking kwam. Zo gezegd, zo gedaan. Na een zomer
hard ploeteren kwam Henk met het volgende meesterwerk.
Een prachtig voorbeeld van echte Tsjechische muziek. De hele symfonie
reflecteert het politieke gevecht van het Tsjechische volk en Dvořáks
patriottisme. Je hoort dit duidelijk in het eerste deel en het laatste
deel verklankt de koppige weerstand van het Tsjechische volk tegen de
politieke onderdrukkers. Zijn gevoel dat hij eigenlijk een simpel,
landelijk leven wilde leven hoor je terug in het derde deel, het
Scherzo, wat uitzonderlijk goed werkt in kamermuziekbezetting. Het
langzame deel schreef hij als verwerking van de verdrietige jaren die
eraan vooraf gingen, waarin zijn moeder en zijn eerstgeboren kind
overleden.
Door de symfonie in deze bezetting te spelen wordt de ervaring ervan
intiem, zonder dat de symfonische kracht verloren gaat.
Op zondagmiddag 24 januari is Club Classique op volle sterkte te horen in de Goudse Schouwburg. Samen met pianist Frank van de Laar spelen zij twee symfonische werken. Het eerste is het indrukwekkende sextet voor blazers, strijkers en piano van Dohnanyi. Vervolgens klinkt de 7e symfonie van Dvořák, normaal gesproken voor groot symfonieorkest. Speciaal voor Club Classique bewerkte onze huisarrangeur Henk de Vlieger het stuk voor een kleiner ensemble.
Musici:
Frank van de Laar – Piano
Peter Hoeben – Hoorn
Davide Lattuade – Klarinet
Myrthe Helder – Viool
N.t.b. – Altviool
Leonard Besseling – Cello
Een prachtige bezetting van piano, viool, alt, cello, klarinet en hoorn.
Dit maakt het erg symfonisch. Een kleurrijke, intrigerende, hongaarse
componist, die onterecht niet zo heel erg bekend is Dit werk wordt
zelden uitgevoerd door de bezetting die voor de rest niet voorkomt
binnen de kamermuziek, maar het is juist deze bezetting die ons
inspireerde om te onderzoeken of je met maar 6 mensen een hele symfonie
zou kunnen spelen. Een koperblazer, een houtblazer, op elke hoogte een
strijker en dan de piano die alles kan opvullen. Samen met onze
huisarrangeur, Henk de Vlieger, ontstond toen het idee dat de 7de van
Dvorak wellicht in aanmerking kwam. Zo gezegd, zo gedaan. Na een zomer
hard ploeteren kwam Henk met het volgende meesterwerk.
Een prachtig voorbeeld van echte Tsjechische muziek. De hele symfonie
reflecteert het politieke gevecht van het Tsjechische volk en Dvořáks
patriottisme. Je hoort dit duidelijk in het eerste deel en het laatste
deel verklankt de koppige weerstand van het Tsjechische volk tegen de
politieke onderdrukkers. Zijn gevoel dat hij eigenlijk een simpel,
landelijk leven wilde leven hoor je terug in het derde deel, het
Scherzo, wat uitzonderlijk goed werkt in kamermuziekbezetting. Het
langzame deel schreef hij als verwerking van de verdrietige jaren die
eraan vooraf gingen, waarin zijn moeder en zijn eerstgeboren kind
overleden.
Door de symfonie in deze bezetting te spelen wordt de ervaring ervan
intiem, zonder dat de symfonische kracht verloren gaat.